Veiligheid voor Lola!

 
Lola kwam bij de kliniek voor gezelschapsdieren van de faculteit Diergeneeskunde met een verdenking op schedeltrauma. Het Terriër teefje was, zo vertelde de eigenaar, tijdens hun dagelijkse wandeling tegen een betonnen paal aangelopen. De behandelende dierenarts stuurde Lola meteen door naar de afdeling beeldvorming. Een röntgen van het hoofd moest uitsluitsel geven over de hoeveelheid letsel.

Misschien hoorde de laborant niet goed wat er gedaan moest worden, of misschien had hij zelf al een donker vermoeden; wat het ook was, in plaats van een foto van Lola’s hoofd, werden er foto’s van haar hele lijf gemaakt. Lola, zo liet de röntgen feilloos  zien, had maar liefst 30 acute en geheelde botbreuken. De eigenaren reageerden laconiek. Lola bleek een erg onhandig hondje. Regelmatig viel ze van de bank af, of van de trap, of liep ze tegen betonnen palen aan.

De melding 

De dierenartsen van de faculteit Diergeneeskunde hadden er hun twijfels bij, en hebben op basis van de gegevens aangifte gedaan bij 144. De politie deed het nodige onderzoek, en Lola werd uit huis geplaatst. Een aantal weken later volgde de uitspraak van de rechter. Lola’s eigenaren bleken bij 5 dierenartsen geregistreerd te staan, die echter niets van elkaar afwisten. Op deze manier werd Lola keer op keer behandeld, zonder dat haar eigenaren werden verdacht.

Lola werd uiteindelijk herplaatst bij een lieve, oudere dame. Snel bleek dat Lola toch niet zo onhandig was…

Dierenmishandeling bewijzen

Lola heeft heel veel moeten voorduren. Maar uiteindelijk heeft Lola wel geluk gehad. Helaas loopt dit soort incidenten omtrent dierenmishandeling heel vaak minder goed af.

Bewijs van dierenmishandeling is namelijk niet altijd voorhanden of voor de hand liggend; na een melding kan het bevestigen van de mishandeling door politie of dierenarts een hele uitdaging zijn. Waar binnen de humane geneeskunde de rol van de radiologie al veel meer is uitgezocht en beleid hierop is aangepast staat dit binnen de diergeneeskunde nog in de kinderschoenen.

Dierenmishandeling en Radiologie

Het onderzoek dat we willen gaan doen heeft als achterliggende gedachte de relatie tussen dierenmishandeling en huiselijk geweld beter in kaart te willen brengen en op welke wijze de radiologie daarbij behulpzaam kan zijn.  Vragen als ‘Wat zien we aan het skelet bij honden die mishandeld zijn: zijn er aanwijzingen voor breuken?’, of ‘Kunnen we blauwe plekken die verscholen liggen voor het oog met beeldvorming wél in beeld brengen?’ willen we graag door middel van dit onderzoek proberen te beantwoorden. Door onderzoek te doen bij een groep dieren die uit een huiselijk geweld situatie gehaald zijn hopen we de relatie tussen huiselijk geweld en dierenmishandeling beter in kaart te kunnen brengen en ook meer te weten te komen welke veranderingen dit in de dieren teweeg heeft gebracht.

Stichting 'Blijf van mijn Dier'

Voor die dieren die onderdeel zijn van dit onderzoek zal bij het vinden van aanwijzingen voor mishandeling, in overleg met de Stichting Blijf van mijn Dier, direct gehandeld gaan worden.

Daarnaast hopen we op deze manier in de toekomst een bijdrage te gaan leveren aan het vaker en sneller vaststellen van dierenmishandeling in het algemeen en te komen tot een meer protocollaire benadering in dergelijke situaties. Maar om dieren zoals Lola zo snel en zo goed mogelijk d.m.v. forensische expertise te kunnen helpen, hebben wij jouw steun nodig. 

Help jij mee om geweld tegen dieren te voorkomen? Maak dan het verschil en ondersteun ons project.